Większość ludzi żyje w błędnym przeświadczeniu, że istnieją wyłącznie trzy główne wady wzroku: krótkowzroczność, dalekowzroczność oraz nieco mniej charakterystyczny, ale generalnie dobrze znany astygmatyzm. W rzeczywistości istnieje j jeszcze jedna wada, która w dodatku dotyka ogromnej rzeszy ludzi: jest to starczowzroczność, czyli prezbiopia. Starczowzroczność dotyka właściwie każdego człowieka po czterdziestym roku życia i może być opisana bardzo ogólnikowo jako połączenie dalekowzroczności z krótkowzrocznością. Prezbiopia jest spowodowana starzeniem się mięśni, które odpowiadają za akomodację gałki ocznej. Osłabienie tych mięśni sprawia, że oko traci zdolność do poprawnego skupiania światła, a wtedy nawet u osób o dotychczas doskonałym wzroku pojawia się konieczność noszenia okularów doczytania. Do korygowania starczowzroczności służą dwa rodzaje szkieł korekcyjnych: szkła dwuogniskowe oraz bardzo w ostatnich czasach modne szkła okularowe progresywne. Oba rodzaje posiadają swoje wady i zalety, i nie da się powiedzieć, że któryś z nich jest lepszy lub gorszy.